Tuesday, August 11, 2009

nang ‘di ka mabura sa alaala

(nina miles at pepito)

muli kong isinusulat ang pangalan mo
sa kuwaderno ko
matingkad ang marka ng mapurol na lapis
sa papel na pinaluma ng iyong alaala
paulit-ulit ang paghagod ng itim
sa espasyo na pilit kong pinupuno
habang unti-unting sumasayad ang kahoy
sa naglalahong mga linya’t kurbang
nagsasabing

     ---

2 comments:

rachel said...

wasak! :)

ej said...

sa renga, hindi mo kailangang sundan yung linya, este, hindi mo kinakailangang hanapan ng paraan para mabago ang kahulugan o ang maaari nitong iparating. kailangang buhay yung mga linya kumbaga yung previous na linya na mismo ang nagtatakda sa iyong sasabihin.

mahirap intindihin kahit ako naguluhan sa sinabi ko e. haha.